Γράμματα

Σβήνει η μέρα.
Στον ουρανό ένας κινναβαρένιος ήλιος που πεθαίνει.
Η νύχτα γεννιέται απόψε στη λάμψη του αποσπερίτη.
Οι μνήμες υγρές, σαν τα κίτρινα δειλινά που άνθισαν απ΄την δροσιά στον κήπο.

Ένα βιβλίο ξεχασμένο στο παγκάκι.
Το ανοίγω και νιώθω στα κιτρινισμένα φύλλα τις άκρες των δαχτύλων σου.
Διαβάζω.
"Φως "
Ανάμεσα στο φι και στο ωμέγα λάμπει το χρώμα των ματιών σου.
Κάπου εκεί ανάμεσα στις λέξεις πλέκει τρίκλωνο στεφάνι η ποίηση, η σιωπή και η αγάπη.

Από μακριά ακούγεται το κουδούνι ενός ποδηλάτου.
Ο ταχυδρόμος, που σου΄φερνε της ζωής τα ρόδινα γράμματα, ακόμη περνά από εδώ.
Έλα να τον υποδεχθείς με εκείνο το βιολετί χαμόγελο, που σκορπούσε κάθε βράδυ στον ουρανό τα άστρα.

Άναψε τη λάμπα του ευλογημένου Σεπτέμβρη μας
να γεμίσουν η κάμαρα κι ο νους φτερουγίσματα αγγέλων.
Η ζωή είναι εδώ.
Σου στέλνει γράμματα ακόμη.
Μη φεύγεις , μείνε μαζί μου στο όνειρο.
Ποτέ δεν είναι αργά για να γεράσεις.