Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Ανάληψη, από την ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Γαλάζια τα άνθη κάτω από του ήλιου τις ανταύγειες. 
Στον ουρανό η ζωή με διάχρυσα ανοιχτά βημόθυρα. 
Κρούεται η θύρα και η ειρήνη στέκεται έκλαμπρη,
λευκό κυκλάμινο στης καρδιάς το μέσον. 
Οι φόβοι σκορπισμένοι,
σύννεφα που τα σκέπασαν χελιδονιών φτερούγες.
Τώρα που καταλάβαμε πώς βηματίζει ο χρόνος
και μείναμε μόνοι συντροφιά με τη βαθιά αλήθεια,
θα βρούμε διέξοδο το χώμα μας
τον ουρανό να καθρεφτίσει.
Αρκεί το ράκος μας να εμπιστευθούμε
για να αγκαλιάσει τις πληγές βασιλική πορφύρα.

Σε μία γωνιά του δρόμου δύο κερασιές ανθίζουν.
Της σάρκας τα ιμάτια ερυθρά.
Γιατί και η αγάπη αν λαβωθεί,
θα έρθει το φως, πνεύμα λεπτό,
χρυσή κλωστή πάνω στους ελαιώνες.
Μόλις από τον εαυτό εκδημήσουμε,
στο βάθος της θάλασσας ανάβουν τα σμαράγδια τους οι φάροι.
Δεν έχει νόημα η ανάσταση δίχως ανάληψη .
Θαύμα η αφθαρσία ατελεύτητο.
Μπροστά μας νεφέλη ολόφωτη.
Λάμπει η αυγή στο στερέωμα με όλα της τα χρώματα. 

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Στη μέση της εορτής από την ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Εκεί, στη μέση της εορτής,
που ανοίγονται οι περγαμηνές κι ευωδιάζουν τα άρρητα,
ο διάλογος κάτω από τον ήλιο θα γίνει προσευχή.
Την έκτη ώρα, όταν θα πλημμυρίσουν από χρυσάφι της ελιάς τα φύλλα,
η γυναικεία φύση θα ψηλαφήσει το απέραντο, 
θα διαλυθούν τα έσοπτρα.
Ο αέρας τώρα πια λεπτός.
Χρύσισαν όμορφα τα στάχυα.
Ήρθε καιρός από το φρέαρ γλυκό νερό να αντληθεί.
Μία συνάντηση η αφορμή,
πηγή παράδοξη και φωτεινή να αναβλύσει.
Δεν έχει τόπο το ασώματο.
Δύο φτερούγες μόνο λευκού πουλιού για να απλωθεί παντού
η χρυσαύγεια της αγάπης.
Τώρα λοιπόν που έσβησε η δίψα,
φεγγοβολούν ξανά τα αστέρια χάρη στη μετάνοια.
Και η θάλασσα της καρδιάς η απύθμενη φωτίζεται γαλάζια
με πνεύμα και με αλήθεια.