Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Eugène Guillevic, Ζητούμενο, απόδοση Έλυα Βερυκίου

Πάνω στο δέντρο, το φύλλο
Διάφανο ακόμα
Και ήδη 
ο άνεμος της πτώσης.
Θες να πιστέψεις
Πως εκείνο το φύλλο
Υπάρχει για σένα
Πως μεταφράζει την τύρφη
Όλο το αξέχαστο
Που ξόδεψαν οι μέρες.
Από τον κισσό ως τον βράχο,
Υπάρχει πάντα κάτι
Για να σου ψιθυρίσει
Πες το μου.
Είσαι πλασμένος από δρόμους
Εκεί, όπου δεν έπρεπε
να αφήσεις ίχνη.
Τα μάτια σου,
ας μην εγκαταλείψουν
για πολύ το έδαφος,
όπου είσαι απαραίτητος.
Αυτό που σωπαίνει σε σένα
Πιστεύει πως το σώμα σου
Είναι δίχως όρια.
Aπόδοση Έλυα Βερυκίου
από την ποιητική συλλογή Requis, Poèmes 1977-1982, Gallimard Paris
Ο Eugène Guillevic, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές, ποιητής των βράχων, όπως τον αποκαλούσαν, διακρίθηκε για την ιδιότυπη ποιητική του χώρου και της ορυκτότητας και απέσπασε το μεγάλο βραβείο ποίησης της Γαλλικής Ακαδημίας το 1976 και το μεγάλο κρατικό βραβείο Ποίησης το 1984. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες.

Mathieu Bénézet, Ο ωκεανός μέχρι εσένα, απόδοση Έλυα Βερυκίου

Έχει πυρποληθεί η αρχαία ομορφιά της νύχτας
και έχει γεράσει η στιγμή μέσα σε κάθε στιγμή
τα λευκά άνθη ανάσαναν μία τελευταία φορά

το σκοτάδι βρίσκεται μέσα στον έρωτα
κομματιασμένο, γαληνεμένο
στο ύψος του χιονιού των άστρων
.
πυρπολήσαμε τις αμυγδαλιές
και το βάθος του χρόνου
πυρπολήσαμε την αιωνιότητα

έπεσαν μαύρες βροχές
και μας χωρίζουν τα κύματα
και οι αλέες της Μαλάχοβνα
πρέπει να πω
πού κατέληξα
απέναντι στα μικρά νησιώτικα ξωκκλήσια
η αγάπη μας βαδίζει τόσο αργά
αποκοιμήθηκα δίπλα του
και μέχρι την αυγή, υδράργυρος στα ύψη
δεν με ακούτε εσείς, που σας περικυκλώνουν
τα νιάτα και ένα βλέμμα που ανάβλυσε
από την τρίσβαθη επιθυμία
αμέσως γνώρισα τη νεότητα, τα χείλη τους
που είμαστε, και τον άνεμο, όσο μπορούμε,
όσο μπορεί κάθε πρωί κάποιος να τον εκφέρει σε μία γεμάτη ανάσα.
Απόδοση Έλυα Βερυκίου

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Pierre Jean Jouve, Το νεανικό πνεύμα, απόδοση Έλυα Βερυκίου

Τα δέντρα, όταν τα μετράς, είναι γαλαζωπά από χαρά
Η γη, σαν την ακολουθείς, είναι παθητικά πυρρόξανθη
Ο ουρανός, όταν τον ατενίζεις, είναι ρόδινος, ακόμα και μενεξεδένιος
Τα σπαρτά, καθώς βυθίζονται στη θάλασσα
Η δύναμη στηρίζεται πάνω μας
Τα πνεύματα πλάι στον άνεμο λένε την προσευχή τους
Οι καμινάδες βγάζουν καπνό μες στη λατρεία
Η μουσική της ενατένισης συνεπαίρνει τα πουλιά
Γιατί η ψυχή είναι απλωμένη πιο πάνω από το διάστημα
Και πιο πάνω από τις συλλήψεις και τον Έρωτα.
Απόδοση Έλυα Βερυκίου

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Charles Cros, Iερογλυφικό, απόδοση Έλυα Βερυκίου

Έχω τρία παράθυρα στο δωμάτιό μου :
Tην αγάπη, τη θάλασσα, τον θάνατο.
Αίμα ζωηρό, ήρεμο πράσινο, μενεξεδί.
Ω γυναίκα, γλυκός και βαρύς θησαυρός !
Ψυχρά κρύσταλλα, ευωδιές από κεχριμπάρι.
Η θάλασσα, ο θάνατος, η αγάπη,
Να μην αισθάνομαι παρά μόνο αυτό που με τέρπει ...
Γυναίκα, πιο φωτεινή από τη μέρα !
Αυτό το χρυσωμένο βράδυ του Σεπτέμβρη
Να πνίγομαι μες στην απόλυτη λήθη.
Γυναίκα ! Γυναίκα ! Φέρετρο της σάρκας !
Απόδοση Έλυα Βερυκίου
από τη συλλογή Το περιδέραιο των νυχιών

Jean Yves Masson, Eννεασύλλαβα του Ύπνου και της Σοφίας, απόδοση Έλυα Βερυκίου


Άγγελοι πάνω σε κύματα μελανά, άγγελοι πάνω σε κύματα φωτεινά,
σύννεφα που χορεύετε ανάμεσα σε χρυσαφένια άστρα,

εικόνες που προσφέρεστε σε μάτια κλειστά, εκεί όπου επινοείται ο κόσμος,

κύκλοι φωτιάς, παράθυρα όπου πνέει το φως,
γλώσσα αντιληπτή μονάχα από το μάτι,
που μόνο αυτό ξέρει να βλέπει,
γράμματα θεία ξανακλεισμένα,
σφραγισμένα με τη σφραγίδα της σοφίας,
πλησιάστε, πλησιάστε ! Η νύχτα που με περιβάλλει,
βρίσκεται σε χείλη σκιερά, σε λέξεις σιωπής,
σε ηττημένους ήλιους, που αποκοιμούνται κάτω από τη θάλασσα.

Yves Bonnefoy, Aληθινό όνομα, απόδοση Έλυα Βερυκίου

Θα ονομάσω έρημο αυτό το κάστρο που υπήρξες,
Νύχτα αυτή τη φωνή, απουσία το πρόσωπό σου,
Και όταν θα πέσεις στο άνυδρο χώμα, 
Θα ονομάσω τίποτα την αστραπή που σ'έφερε.

Ο θάνατος είναι μία χώρα που αγαπούσες. Έρχομαι,
Αλλά πάντα μέσα από τους σύσκιους δρόμους σου.
Καταστρέφω την επιθυμία σου, το σχήμα σου, τη μνήμη σου,
Είμαι ο εχθρός σου, που δεν πρόκειται να έχει οίκτο.
Θα σε ονομάσω πόλεμο και θα ασκήσω
Πάνω σου τις ελευθερίες του πολέμου και θα έχω
Μέσα στα χέρια μου το σκοτεινό και διασχισμένο πρόσωπό σου,
Μέσα στην καρδιά μου αυτή τη χώρα που φωτίζει η καταιγίδα.
Απόδοση Έλυα Βερυκίου