Έκλεισα τα μάτια για να νιώσω την σιωπή που κρύβεται μέσα στα πράγματα .
Kι άκουσα από μακριά μία μικρή νυχτερινή μουσική, τόσο διακριτική,
όσο ο λεπτός συριγμός του ανέμου ανάμεσα στις λεύκες,
τόσο διάφανη, σαν την θωπεία των αγγέλων στον έσπερο.
Μία μικρή μουσική που αέναα ταξίδευε όπως η θύμησή σου,
όταν περνά κάτω απ΄του μυαλού τις χρυσές γέφυρες .
Μία στιγμή αιωνιότητας, απ΄αυτές που η ψυχή περιμένει μία ζωή να γευθεί.
Κι όταν άνοιξαν τα μάτια μου είχε μείνει στα χέρια
της σελήνης μία χορδή φωτεινή.
Στον ανθό της αυγουστιάτικης νύχτας
πως μπορεί η ύπαρξή μου να τρυγήσει το φως,
την σιωπή ;
Kι άκουσα από μακριά μία μικρή νυχτερινή μουσική, τόσο διακριτική,
όσο ο λεπτός συριγμός του ανέμου ανάμεσα στις λεύκες,
τόσο διάφανη, σαν την θωπεία των αγγέλων στον έσπερο.
Μία μικρή μουσική που αέναα ταξίδευε όπως η θύμησή σου,
όταν περνά κάτω απ΄του μυαλού τις χρυσές γέφυρες .
Μία στιγμή αιωνιότητας, απ΄αυτές που η ψυχή περιμένει μία ζωή να γευθεί.
Κι όταν άνοιξαν τα μάτια μου είχε μείνει στα χέρια
της σελήνης μία χορδή φωτεινή.
Στον ανθό της αυγουστιάτικης νύχτας
πως μπορεί η ύπαρξή μου να τρυγήσει το φως,
την σιωπή ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.