Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

Φοβερά Προστασία

Δειλό φεγγάρι ασημένιο ανάμεσα στου πεύκου τα κλαδιά. 
Τρέμει η φλόγα του κεριού. 
Στον αέρα βασιλικός και νυχτολούλουδο. 
Και η Προστασία Σου η Φοβερά μία ατελεύτητη αγάπη, 
στοργή Μητέρας στεφανωμένη από τα άνθη της μανόλιας. 
Σε είδα παντού να με αγκαλιάζεις,
βάλσαμο να μου ρίχνεις τα βράδια στις πληγές.
Σε είδα γεράνια να φυτεύεις στον γηρασμένο μου πηλό.
Μέσα στις θύελλες τη νύχτα έλαμπες,
άστρο μου της γαλήνης ανέσπερο.
Μα πιο πολύ όταν σε βλέπω, κοντά σου νιώθω.
Να ξέρεις πως σ'αγαπώ έτσι απλά, χωρίς αιτία,
όπως η θάλασσα τα καλοκαίρια
να χρυσίσει αδημονεί κάτω απ' τον ήλιο.
Γιατί σε είδα και σε βλέπω πάντα εκεί,
μετά τα σφάλματά μου, νανουρίσματα να ψιθυρίζεις.
Γιατί σ'αισθάνομαι Μητέρα κάθε φορά
τα δάκρυα να μου σβήνεις
με της αυγής τα χρώματα.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Μία λιακάδα στην ψυχή ( στον Άγιο Σπυρίδωνα ), από τις Ανταύγειες της Χάρης

Μετά την καταιγίδα φωτοχυσία στο πέλαγος ,
κρυστάλλινες ανταύγειες του Δεκέμβρη .
Και για την ένδεια της ψυχής, ένα φτερούγισμα το χρυσαφένιο ενέχυρο .
Το αντίδοτο για τον λιμό, ξανθό σιτάρι στο ακρογιάλι,
πάνω στην άμμο απλωμένο σε ηλιαχτίδες .
Δεν θέλει η αγάπη η άκτιστη τα ξένα τα αλτάρια .
Μόνο θυσία και το φως .
Στον Άγιο Σπυρίδωνα χρυσίζει τα μεσημέρια η θάλασσα .
Μες στον χειμώνα μία λιακάδα στην ψυχή .
Κι εμείς τον ουρανό να αναζητάμε πέρα από κάθε συννεφιά,
θαλασσοπούλια, που πετούν πάνω απ΄τα κύματα .

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

Ηλιοβασίλεμα ( της Αγίας Βαρβάρας ), από τις Ανταύγειες της Χάρης

Αρχές Δεκέμβρη και ηλιοβασίλεμα στην κτίση .
Κι εμείς, παρόντες πάλι σε μία σύναξη της χαρμολύπης,
το βλέμμα στρέφουμε προς τα περιστέρια,
που στροβιλίζονται μεμιάς πάνω από της ζωής μας τις πλατείες .
Μοιάζει η πορεία μας με λιτανεία.
Πότε βροχή, πότε πληγή,
φέγγουν σαν κρύσταλλα όμως οι στάλες πάνω στο πλακόστρωτο .
Και ξαφνικά ένας ήλιος κραταιός ανάμεσα στις πευκοβελόνες
ραίνει το υπερούσιο .
Η αγάπη, τρία παράθυρα στο απέραντο .
Και η μαρτυρία για το φως,
σε χέρι κοριτσίστικο αιώνιο δισκοπότηρο .
Της Αγίας Βαρβάρας .
Ο ουρανός πορφυρώνεται, σιωπούν τα σύννεφα.
Λευκά και ρόδινα τριαντάφυλλα πάνω στης αγιότητας το ασήμι .
Κοίτα στο βάθος του ορίζοντα .
Γλυκές ανταύγειες του δειλινού στη ζωή μας επιτέλους απλώνονται,
χρυσά ατελεύτητα ποτάμια .