Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

Ξέφωτο ( στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ)

Γαλήνιο ξέφωτο σε δάσος σιωπηλό.
Αυτό το φως το εκτυφλωτικό και ατελεύτητο.
Νιφάδες χιονιού στους ώμους σαν άυλη φωτιά,
ήλιοι μικροί της χάρης.
Και η γλυκύτητα, μία μέθη αιωνιότητας,
χείμαρρος διάχρυσος, που κατακλύζει το εσώτερο .
Στην ερημία, επιτέλους, η χαρά αναφαίνεται αναστάσιμη, λευκή .
Σκιρτούν τα ρόδα στη βραδινή δροσιά.
Παιδιά που γίναμε ξανά,
αέναο και παρθενικό το Μητρικό μας χάδι.
Τα χόρτα χρύσισαν.
Το χιόνι πέφτει ακόμη μέσα μας,
παράδοξα θερμό, ευωδιαστό.
Τα αστέρια φέγγουν πιο όμορφα.
Λάμπει ο κόσμος .
Στον Άγιο Σεραφείμ η αγάπη γίνεται έρωτας
κι ο έρωτας, ουρανός .
Αφού δεν λησμονήσαμε ίχνη από το αχώρητο
να χωρέσουμε μέσα στην καρδιά,
είναι βέβαιο.
Είναι βέβαιο πως θα φλογίζονται με χρώματα
της ζωής μας όλα τα ξέφωτα.