Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Μητέρα, από τις Ανταύγειες της Χάρης

Μητέρα, που λάμπεις ολόφωτη ανάμεσα στα ρόδα,
πλάι σου φτερουγίζουν της χαράς τα περιστέρια .
Κι αυτή η ανταύγεια η φωτεινή στο φόρεμά σου κάτω από τον σταυρό,
μία μυστική ανατολή,
τα πέταλα χρυσίζει στα μαβιά κυκλάμινα .
Ίσως να χρειαστεί οδύνη μέχρι να κελαρίσουν
διάφανα κι αγνά τα συντριβάνια της αγάπης .
Όμως μετά τον πόνο στην ψυχή είναι τόσο όμορφα εκεί .
Μητέρα, δεν ξέρω αν αγάπησα πολύ .
Προσπάθησα ανάξια, το τάλαντο το πότισα με δάκρυα .
Είμαστε, βλέπεις, όλοι σαν τα σπουργίτια αγκαλιασμένοι
πάνω στης θλίψης το ακρωτήρι .
Μητέρα, σ΄ευχαριστώ .
Ρίξε το βλέμμα σου,
υπάρχει φως .
Μία πεταλούδα η προσευχή μας πάνω στου ήλιου τα θυμάρια .