Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Συριγμός

Των ψευδαισθήσεων μεγάλη η διαδρομή
και η πραγματικότητα, πέτρα γκριζωπή και γηρασμένη.
Το να αποφύγω τη ματαίωση, προσπάθεια απέλπιδη,
νιφάδα από χιόνι στης γραμμής την παλάμη.
Δεν βρήκε ανάπαυση το πνεύμα μέσα στη φωτιά,
μα στον λεπτό τον συριγμό.
Η παρουσία, δώρο κρυμμένο πίσω από την έλλειψη.

Ψυχές σκιρτούν, λάμπουν ανάσες πάνω στα νερά,
ταξίδια νοερά οικειοποιηθήκαμε, σελήνες του Αυγούστου.
Δεν έχει σημασία που δεν πετάξαμε ψηλά,
η ανταμοιβή μας όλη στον ουρανό ένα βλέμμα.
Για μία στιγμή την ευτυχία αδράξαμε .
Είδαμε την έκλειψη της θλίψης
να θεουργείται ασημένια ανάμεσα στα σύννεφα.