Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Ευγνωμοσύνη ακάθιστη από τις Ανταύγειες της Χάρης

Σιωπούν τα κρίνα και η νεφέλη Σου η διάφωτη
ήρθε και πάλι στην καρδιά για την αγάπη να μιλήσει .
Αύρα γλυκιά του πρωινού, που έρχεσαι από τον ορίζοντα,
σκέπασε τον νου τον συλημένο,
τώρα που η ματαιότητα οδεύει προς τη δύση .
Γιατί μόνο Εσύ μπορείς να γίνεις θάλασσα διάφανη
τον ήλιο τον άδυτο να καθρεφτίσεις .
Και αν λίγο αγρυπνήσαμε ύστερα από κάθε μας απώλεια,
το μόνο που τελικά προσφέραμε ήταν ευγνωμοσύνη ακάθιστη
στους πρόποδες του Πάθους,
σε απέραντη ακτή δύο μικρά σπουργίτια .

Τώρα λοιπόν που κυματίζουν οι ανταύγειες μέσα στο γαλάζιο,
έχει το αχειροποίητο ηδύτητα και η μετάνοια φέγγος .
Χάρη σε όραμα ασκητικό αναβλύζουν ξαφνικά όλα του ουρανού τα χρώματα .
Αφού λοιπόν την έσβησες εκείνη τη φωτιά,
έλα να γίνεις της ψυχής Βασίλισσα.
Λάμπουν τα ενδύματά Σου,
άστρα ολόχρυσα, στο ανασκίρτημα των ρόδων .


Στην Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα