Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Μετά αγάπης, Έλυα Βερυκίου

Τα χρόνια, δάση.
Γαλήνια και στοχαστικά αναπνέουν τις παγωμένες νύχτες.
Η ιστορία έτσι γράφεται.
Θωπεία ανάλαφρη στο πρόσωπο το προκαθορισμένο.
Βαθύς της ατρεψίας ο πόθος.
Αρκεί να υπάρχει θέληση να εγκαταλείψουμε τους ίσκιους.
Τώρα που καταρρέει η έπαρση,
σβήνει αναίμακτα του θρήνου η σελήνη.
Διαλύονται οι ήχοι του νερού πλάι στις ανταύγειες της σιωπής.
Ένα καθρέφτισμα η λύτρωση.
Εκεί όπου το τοπίο συγκλίνει με το σώμα,
το γαλάζιο ανθοφορεί ως τον παλμό.
Τουλάχιστον είδα το φως,
άκουσα τα χελιδόνια του μεσημεριού.
Αν και αργά,
μετά αγάπης προσήλθα.

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Εγγύτητα, Έλυα Βερυκίου, από τη νέα προς έκδοση ποιητική συλλογή

Η ανάσα του αιώνα θαμπώνει το βαθύ σου παράθυρο.
Διάσπαρτα φώτα στην άκρη της θάλασσας, θολές μαρτυρίες.
Η γεύση της προσωρινότητας, αρμύρα που καίει.
Θα περιμένουμε να λάβει το οξύμωρο μορφή,
να καταφθάσει της αχρονίας η βροχή μέσα στις πληγές,
να αστράψουν οι ακακίες κάτω από τα αστέρια..
Πρέπει και πάλι να ενδυθεί η έλλειψη το απύθμενο γαλάζιο.
Τα χέρια, λίμνες πήλινες,
κάθε ουλή και τόπος για να ανθίσουν λευκά τα νούφαρα της πείρας.
Ευτυχώς υπάρχουν πάντα οι κρυφές καμάρες της εκούσιας μοναξιάς
για να προστατευθούμε εγκαίρως από την καταιγίδα.΄
Ό, τι αγγίξαμε, τουλάχιστον δεν το ραγίσαμε,
το αισθανθήκαμε με την ψυχή.
Ας λιγοστεύουν λοιπόν οι ενοχές,
γιατί είμαστε κοντά.
Ευλογημένη εγγύτητα.
Διακρίνονται γαλήνια τα μάτια των αγγέλων.