Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019

Βιβλίο, από τις Ανταύγειες της Χάρης (Άγιος Ιωαννίκιος Ύδρας )

Ένα απέραντο γαλάζιο από το παράθυρο να απλώνεται
και το βιβλίο επτασφράγιστα κλεισμένο μέσα στην πρωινή χρυσαύγεια .
Η άσκησή μας η κρυφή, μέσα στα δύσβατα σκοτάδια
να φανερώσουμε το φως .
Μισός αιώνας θα αρκεί να έχεις σκεπή τον ουρανό
και αγκαλιά τα σύννεφα .
Κι όταν από τα δάκρυα αναβλύσουν προφητείες
και γαληνέψουν πια τα πάθη,
θα έρθει ξανά το χελιδόνι πάνω από τον βράχο .
Σιωπή ανάμεσα σε σένα και στον ήλιο .
Να λάβει η αδυναμία σου φως
και η προσευχή θυμίαμα.
Αφού θυσιάστηκε για σένα η αθωότητα,
λάμπει μπροστά σου τώρα ένα βιβλίο ολόχρυσο ανοιχτό .
Να σε μαθαίνει να ακούς τους θρόους της αυγής,
κάθε φορά που φτερουγίζουν από αγάπη
για σένα οι καρδιές των αγγέλων .

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2019

Όταν φεύγουν τα σύννεφα, Έλυα Βερυκίου από τις Ανταύγειες της Χάρης

Όταν φεύγουν τα σύννεφα,
μας αγκαλιάζει ο Θεός
και πλημμυρίζει με αχτίδες το βλέμμα.
Η θάλασσα δεν έχει τέλος,
ουσία βρίσκει
και σαν γαλάζιο σκαλί του ουρανού φανερώνεται.
Της θλίψης τα χρυσοπόρφυρα φύλλα γίνονται ιστία,
για να διαπλεύσουν το απέραντο.
Κυκλάμινα ανθίζουν
και η κατάφαση, τριπλή,
σβήνει το λάθος της άρνησης.
Δεν έχουν σημασία τα λόγια,
μόνο η σιωπή.
Νερό και φωτιά,
γη και αέρας
ομολογούνε το φως .
Του αγαπημένου μαθητή η αγκαλιά,
βάλσαμο στην προδοσία.
Ο αιθέρας στο χρώμα του αμέθυστου,
οι προσευχές αφήνουν ρόδα στα χέρια.
Όταν φεύγουν τα σύννεφα,
μένουμε εμείς,
άστρα γινόμαστε,
που λαμπυρίζουν σαν ήλιοι
από την ανέσπερη μαρτυρία της αγάπης .

Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

Γαλάζια πεταλούδα από τις Ανταύγειες της Χάρης

Γαλάζια πεταλούδα στις εκβολές της άνοιξης 
και της ψυχής το εύθραυστο .
Ήλιος ανάμεσα στων πεύκων τα κλαδιά
και η διαδρομή μας για τον ουρανό,
χρυσή νησίδα από φως πάνω στη χλόη .
Και αν της αγάπης η μαρτυρία η πρώτη
περιμένει του εαυτού τον λιθοβολισμό,
θα γίνει, έστω κι αργά, πατρίδα μας το ατελεύτητο στερέωμα .
Χρειάζεται δρόμος πολύς,
λίμνες κρυφές στις κόγχες των ματιών,
για να διανύσει την απόσταση το φως μέχρι την καρδιά .
Όμως, όσο κι αν οι νύχτες οι ασέληνες μας όργωσαν την ύπαρξη,
θάλλουν στο τέλος πάντα άστρα ολόλαμπρα επάνω στις πληγές.
Κράτα στα δάχτυλα λοιπόν τις ηλιαχτίδες .
Γαλάζια πεταλούδα στα άνθη της ροδιάς
και του Θεού το άγγιγμα .
Ο μόνος τρόπος να πλαταίνουν από ομορφιά
της ζωής μας τα ποτάμια τα ανέσπερα .

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Ίριδες από τις Ανταύγειες της Χάρης

Δειλή ηλιαχτίδα του Μαρτίου πάνω στα φύλλα τρεμοπαίζει .
Και η προσμονή μας, γενέθλια ημέρα ατελεύτητη .
Να έρθει η χαρά η μυστική, η ατελεύτητη,
έτσι ξαφνικά όπως προβάλλουν κάτω από τον ήλιο ολόλευκες οι ίριδες .
Θεέ μου, πόση ομορφιά μας χάρισες
για να ταξιδέψουν μέσα στη θάλασσα της σκέψης τα ιστία τα χρυσά .
Και αυτή η αιώνια δυνατότητα, κάθε φορά που σπάει στο δέντρο ένα κλαδί,
να χτίζει η αγάπη για το φως θρόνο μέσα στην καρδιά .
Σε κάθε ματαίωση στο μονοπάτι μας να ανοίγει μία άυλη αγκαλιά,
τα χελιδόνια κρυφά να βλέπουμε να φτιάχνουνε για χάρη μας φωλιά
Κι όλα αυτά για να ενωθεί στο τέλος το βλέμμα μας
με όλα τα χρώματα του ορίζοντα .
Θεέ μου, πόση δύναμη μας έδωσες μετά από κάθε καταιγίδα
να βλέπουμε να λαμπυρίζουν, γαλάζιο τοπάζι, της ζωής τα κύματα .

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

Εκβολές από τις Ανταύγειες της Χάρης

Στου Ιανουαρίου τις εκβολές οι νύχτες μας ασέληνες.
Στο μονοπάτι πέσαμε και αγκυλώθηκε η καρδιά. 
Τα συναξάρια όμως παρέμειναν χρυσά. 
Μπαίνουν πάντα ηλιαχτίδες μέσα από τα τείχη,
για να μπορούν ρόδα να ανθίζουν ανάμεσα στις πέτρες. 
Στον Άγιο Γρηγόριο μελαγχολία στα φύλλα της φτελιάς,
η ησυχία θέλει κόπο για να απλωθεί σε λειμώνες σμαραγδένιους.
Ενδότερα το πανηγύρι μας το παιδικό.
Στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ανάμεσα στα σύννεφα
επιμένει να πετά δοξαστικά της ζωής μας το περιστέρι.
Και όταν τα πόδια θα βραχούν στις όχθες,
ο φάρος μας προβάλλει εκεί.
Στον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο τα δάκρυά μας, νούφαρα,
μία ατελεύτητη αυγή προσμένουν για να λαμπυρίσουν.
Πέσαμε. Και όμως, σηκωθήκαμε ξανά.
Κάτω από το φως της ευσπλαχνίας τα συντριβάνια, κρύσταλλα διάφανα
και η έγερσή μας, στον ουρανό φτερούγισμα θριαμβευτικό της θεϊκής αγάπης. 

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019

Ψυχή από τις Ανταύγειες της Χάρης

Ψυχή μου, δεν σου έμαθα κάτι .
Γιατί εσύ ζητάς το φως κι εγώ είμαι από χώμα .
Το μόνο που ίσως σε βοήθησα είναι να μπορείς
να δίνεις στον κόσμο απλόχερα ομορφιά .
Γιατί κι αυτό αγάπη είναι .
Μία μορφή της ταπεινή για τα μέτρα μου τα χοϊκά,
που όλο ζητούν και δεν μπορούν τον ουρανό να αγγίξουν.
Δεν σου έμαθα κάτι .
Μόνο τον τρόπο , όταν στέκεται στη θύρα η οδύνη,
να αφήνεις να φτερουγίζει εκείνο το περιστέρι το κρυφό
γύρω από το πληγωμένο σου χαμόγελο .
Δεν σου έμαθα κάτι .
Μόνο να ατενίζεις τα ηλιοβασιλέματα στο πέλαγος
και να φαντάζεσαι αυγές .
Από τις μέρες σου να διώχνεις τη βροχή,
και τα μεσάνυχτα μέσα στον πιο βαθύ σου τον λυγμό,
να πλημμυρίζουν οι ώρες σου ηλιαχτίδες .
Ψυχή μου, δεν σου έμαθα κάτι .
Μόνο να γράφεις .
Και να αγαπάς .
Τις στιγμές που πάλεψες και δάκρυσες,
γιατί το άκτιστο αγάπησες,
τις στιγμές που πιο βαθιά έζησες,
να μην αντικρίζεις σύννεφα .
Ψυχή μου, βλέπεις ;
Στο σβήσιμο της μέρας .η θάλασσα χρυσή .
Ροδίζουν οι ανταύγειες του Θεού στο βάθος του ορίζοντα .
Το μόνο που σου έμαθα,
αυτές τις στιγμές, ψυχή μου,
είναι να τις μετράς σε ήλιους και καλοκαίρια της συγγνώμης .

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Δευτέρα της ελπίδας (Σινά και Ραϊθώ)

Δευτέρα της ελπίδας. 
Στα παράθυρα γαλάζιες ακτίνες της αγάπης. 
Μέλι και γάλα να τρυγήσουμε με βακτηρία την καρδιά. 
Κι αν είναι ο τροχός οδυνηρός,
κι αν φαίνεται απέραντη των θλίψεων η έρημος,
ένα πουλί μικρό ραίνει την ησυχία με κελαηδίσματα.
Οι προσδοκίες μας, γεράνια πορφυρά μέσα σε ψάθινο καλάθι.
Κι αν οι πληγές μοιάζουν κραυγές μαρτυρικές,
τα δάκρυα γρήγορα στεγνώνουν,
κεριά ολόφωτα, δοξαστικά σε σιναϊτικο μετόχι.
Στη Ραϊθώ και στο Σινά χαμογελούν οι φρέζες του ανέσπερου.
Άφλεκτος βάτος στον ορίζοντα.
Κι εμείς τώρα πια μπροστά στο φως
με λελυμένα υποδήματα.
Δευτέρα της ελπίδας.
Της ευτυχίας η βεβαιότητα πίσω από τα σύννεφα,
βάρκα που γλιστρά απαλά στο χρυσαφένιο πέλαγος.