Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Aνάμεσα στις λέξεις

Θα παραμείνω και σήμερα στην γλυκιά μόνωσή μου.
Όπως κάθε βράδυ, θα αγρυπνώ περιπλανώμενη στων λέξεων το σύσκιο δάσος.
Θα αγαπήσω τα δένδρα.
Στα κλαδιά τους φωλιάζουν τα άστρα.
Κι εκεί κάπου ανάμεσα, η λήθη με πάλλευκη εσθήτα
Θα υφαίνει της αγάπης γλυκόπνοο τραγούδι.
Εκεί,ανάμεσα στις λέξεις,
που δένει ολόχρυσος ο καρπός και του δένδρου ο χυμός γίνεται του έρωτα μέλι,
η σιωπή μου, ροδιά πολύκαρπη,
θα απεκδυθεί την αλουργίδα της να πορφυρώσει τον κόσμο.

Και κάθε που η μορφή σου θα βασιλεύει σαν ήλιος στου ουρανού τα βάθη,
η ψυχή μου θα ανθίζει ψηλά ολόγιομο φεγγάρι.
Θα σου φωτίζει εκεί που πας,
τα βήματά σου θα χαιδεύει απαλά, μην κουρασθείς,στο νοτισμένο χώμα.

Οι λέξεις θα΄ναι φεγγερές,καμπάνες θα΄ναι γιορτινές.
Κάθε φορά που αγρυπνώ σ΄ ένα δάσος ζοφερό
να έχουν κάτι απ΄των αστεριών το ασημόλευκο χρώμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.