Pierre Jean Jouve, Το νεανικό πνεύμα, απόδοση Έλυα Βερυκίου

Τα δέντρα, όταν τα μετράς, είναι γαλαζωπά από χαρά
Η γη, σαν την ακολουθείς, είναι παθητικά πυρρόξανθη
Ο ουρανός, όταν τον ατενίζεις, είναι ρόδινος, ακόμα και μενεξεδένιος
Τα σπαρτά, καθώς βυθίζονται στη θάλασσα
Η δύναμη στηρίζεται πάνω μας
Τα πνεύματα πλάι στον άνεμο λένε την προσευχή τους
Οι καμινάδες βγάζουν καπνό μες στη λατρεία
Η μουσική της ενατένισης συνεπαίρνει τα πουλιά
Γιατί η ψυχή είναι απλωμένη πιο πάνω από το διάστημα
Και πιο πάνω από τις συλλήψεις και τον Έρωτα.

Απόδοση Έλυα Βερυκίου