Στα παράθυρα γαλάζιες ακτίνες της αγάπης.
Μέλι και γάλα να τρυγήσουμε με βακτηρία την καρδιά.
Κι αν είναι ο τροχός οδυνηρός,
κι αν φαίνεται απέραντη των θλίψεων η έρημος,
ένα πουλί μικρό ραίνει την ησυχία με κελαηδίσματα.
Οι προσδοκίες μας, γεράνια πορφυρά μέσα σε ψάθινο καλάθι.
Κι αν οι πληγές μοιάζουν κραυγές μαρτυρικές,
τα δάκρυα γρήγορα στεγνώνουν,
κεριά ολόφωτα, δοξαστικά σε σιναϊτικο μετόχι.
Στη Ραϊθώ και στο Σινά χαμογελούν οι φρέζες του ανέσπερου.
Άφλεκτος βάτος στον ορίζοντα.
Κι εμείς τώρα πια μπροστά στο φως
με λελυμένα υποδήματα.
Δευτέρα της ελπίδας.
Της ευτυχίας η βεβαιότητα πίσω από τα σύννεφα,
βάρκα που γλιστρά απαλά στο χρυσαφένιο πέλαγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.