κρυστάλλινες ανταύγειες του Δεκέμβρη .
Και για την ένδεια της ψυχής, ένα φτερούγισμα το χρυσαφένιο ενέχυρο .
Το αντίδοτο για τον λιμό, ξανθό σιτάρι στο ακρογιάλι,
πάνω στην άμμο απλωμένο σε ηλιαχτίδες .
Δεν θέλει η αγάπη η άκτιστη τα ξένα τα αλτάρια .
Μόνο θυσία και το φως .
Στον Άγιο Σπυρίδωνα χρυσίζει τα μεσημέρια η θάλασσα .
Μες στον χειμώνα μία λιακάδα στην ψυχή .
Κι εμείς τον ουρανό να αναζητάμε πέρα από κάθε συννεφιά,
θαλασσοπούλια, που πετούν πάνω απ΄τα κύματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.