Aπαντώντας στην ερώτηση " ποιό είναι το νόημα του κειμένου " διαμορφώνεται ο κλάδος της Υποστασιακής Σημασιολογίας. Σύμφωνα με τη σύγχρονη Λογική μετά τον Frege ο λογοτεχνικός λόγος δεν μπορεί να υποβληθεί στη διαδικασία της αλήθειας .Είναι μάταιο και στείρο να επιζητούμε τη συμμόρφωση ενός λογοτεχνικού κειμένου προς ένα άλλο κειμενικό κανονιστικό σύστημα, το οποίο βρίσκεται έξω από το ίδιο. Η Ποιητική οφείλει επομένως να στραφεί στην ανάλυση των πολλαπλών επιπέδων του λόγου. Ο βαθμός ρητορικότητας του ποιητικού λόγου και το επίπεδο της υποκειμενικότητας της ποιητικής γλώσσας είναι καθοριστικά. Ο Γιάκομπσον αναλύοντας τον γλωσσικό ιστό αρκετών ποιημάτων κατέδειξε την ύπαρξη σχέσεων στοιχείων in praesentia ( τα παραδοσιακά ρητορικά σχήματα ) και in absentia ( οι ρητορικοί τρόποι ). Ως εκ τούτου, η γλώσσα δεν μπορεί να εξαφανισθεί εντελώς και να εννοηθεί ως καθαρός μεσολαβητής της σημασίας. Κατά τον Peirce δεν μπορούμε να απογυμνώσουμε τις λέξεις από το ένδυμά τους, αλλά να τους βρούμε ένα νέο, πιο διάφανο. Ο λογοτέχνης για τον Μπαχτίν κινείται σ΄ένα κόσμο γεμάτο από τις λέξεις του άλλου, " δεν βρίσκει λέξεις γλωσσολογικές,αλλά λέξεις κατοικημένες από άλλες φωνές".
https://www.youtube.com/watch?v=iEB2hzsI_Uk&list=PLO26uvsnrpPojDEDZTChJM1kU8Ek3Xn1b&index=169
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.