κρύσταλλα γαλάζια και λευκά πίσω από τα βήματα.
Διαβρώθηκαν τα αισθήματα,
ατόφιος όμως ο ήχος της βροχής στη μνήμη.
Νερό που πάλλεται η ψυχή στη θέα του αμφίρροπου.
Πληθαίνουν οι πληγές, επίπονη και υγρή η διαδρομή.
Θα πρέπει να κουράστηκες πολύ.
Παραμυθία στον κάματο από την άλλη όχθη μία φωνή.
Μετά την πάλη με τα κύματα ένα άστρο,
της Ουσίας η φευγαλέα λάμπουσα ανάμνηση.
Μην φοβηθείς.
Δες μόνο πόσο όμορφα φωτίζει τη λησμονημένη Τιβεριάδα των δακρύων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.