Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Βλέμμα, Έλυα Βερυκίου

H ευωδία και ο νόστος του γαλάζιου.
Τα άστρα φωτίζουν το τζάμι,
οι προσδοκίες έξω, θάλασσα ακίνητη.
Ακούω το φως, λεπτό συριγμό,
να διασχίζει μυστικά τη νύχτα.
Τρέμει η σιωπή από ασήμι πάνω στης ψυχής το φύλλωμα.
Έχουν όμως τα πράγματα μέσα μου φωνή.
Κυλά ο χρόνος, νερό μενεξεδί,
και πού να καθρεφτίσω την αγάπη.
Ρόδα σκορπούν στις ατραπούς της ματαιότητας.
Ανάμεσα στα βράχια η απάντηση που αναζητώ,
όχι πως έχουν σημασία τα ερωτήματα.

Το μόνο που επιθυμώ από τότε που σίγασαν τα πάθη,
το πέρασμα από τη ζωή να είναι βλέμμα, βαθύ, μεταληπτικό,
την αυγή να αντιφεγγίζει τα χελιδόνια της αιωνιότητας.


https://www.youtube.com/watch?v=0u0M4CMq7uI

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.