Οι μέριμνές μας, βρεγμένα καλντερίμια που αποζητούν τον ήλιο .
Πλάι στων στιγμών μας τον σταθμό το μονοπάτι με τα πεσμένα κίτρινα φύλλα,
η διαδρομή μας από την αγωνία στη χαρά .
Θα κυλήσει ρόδι ώριμο ο χρόνος,
θα μάθουμε τα άφθαρτα να αναζητούμε
σαν βότσαλα πολύχρωμα κάτω από τη θάλασσα .
Του κόσμου η σοφία στέκεται έξω και περιμένει
της φτελιάς το λυγισμένο το κλαδί .
Ίσως και λίγη θλίψη,
να αισθανθούμε επιτέλους της καρδιάς τον πλατυσμό.
Πανσέδες στον περίβολο και το χρυσό φως των κεριών.
Η εικόνα μυρωμένη από τις σταγόνες της βροχής .
Στον Άγιο Φίλιππο τα φώτα της γιορτής εισοδεύουν της ζωής τη γέννηση .
Το μπλε οπάλινο κανδήλι φεγγοβολεί εσωτερικά,
μικρό χειμωνιάτικο γιασεμί .
Να αναπαυθεί η ψυχή στης προσευχής τις λέξεις,
νούφαρο λευκό πάνω στης αιωνιότητας τη λίμνη .
Στου Νοεμβρίου το μεσώριο γιορτή της άκτιστης αγάπης .
Στην πλατεία που λούζει τώρα ο ήλιος αντηχούν γέλια παιδικά
και της καρδιάς η σοφία ανάμεσα στα κλαδιά τα νοτισμένα
μετριέται με αθώα τιτιβίσματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.