Yπαπαντή από την ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Φεβρουάριος.
Σβήνουν οι ανταύγειες στο στερέωμα .
Κάπου εκεί οι αντοχές μας, κλαδιά που φυλλορρόησαν .
Παρόλα αυτά, θα απλωθεί, δροσιά πρωινή, η γαλήνη στις πλατείες.
Δύο μικρά τρυγόνια κι ένα ζευγάρι αθώα περιστέρια
η θυσία μας γι΄αυτή την πολυπόθητη συνάντηση .
Κι αφού υποδεχθούμε την αγάπη στις αγκάλες
και ανορθωθούνε τα κυρτά,
θα ανασκιρτήσει της νεότητάς μας η αφθαρσία,
άνθος αμυγδαλιάς απρόσμενο .
Σαράντα ημέρες είναι αρκετές να φωτισθούνε τα σκοτάδια,
σαράντα ημέρες είναι αρκετές να λάβει αρχή το άχρονο .
Γιατί έπειτα από τόση θλίψη, έρχεται η ώρα της απόλυσης,
γλάρος που αναπολεί ειρήνη ανάμεσα στα σύννεφα .
Γι΄αυτό λοιπόν, μην απορείς που κάποιες στιγμές μιλάει η σιωπή μας .
Είναι που αυτή η υπαπαντή κραυγάζει τόσο δυνατά μέσα στην καρδιά .
Ακούς ;
Του σμαραγδιού τα φύλλα ανοίγουν
και η ζωή μας, εξαγνισμένη πια,
αυγή γαλάζια,
φωτίζει του ουρανού τα χρώματα .