θα λάμψουν αθόρυβα οι φτερούγες
και το γαλάζιο, μία σκέπη τρυφερή, την πληγή θα μας καλύψει .
Το αίμα δεν θα ρέει πια, μόνο χαμόγελο χελιδονιού στη σκέψη θα θροί'ζει .
Και αν η αγιότητα χρειάστηκε να παραμείνει χρόνο πολύ στις παροικίες της θλίψης,
της εξορίας η μνήμη στο τέλος επουλώθηκε,
νησί που στο σύθαμπο αργοσβήνει .
Αφού η υπομονή έχει για τρόπαια χιτώνα του Βορρά και της ανάστασης τη χαρμονή,
θα αλλάξουνε τα πράγματα .
Παραμυθία το στόμα το αγιασμένο,
πίδακας, που λόγους διάχρυσους,
σαν διάφανες ανάσες αναβλύζει .
Θα περιμένουμε λοιπόν να σβήσουνε τα μάταια,
να έρθει Εκείνη,
να γεννηθεί στα μάτια Της, λευκή αμαρυλλίδα, ο ήλιος .
Την ώρα που θα αγαπήσουμε χωρίς αντάλλαγμα,
θα απλωθεί στα χείλη μία θάλασσα σιωπή.
Την τρίτη ώρα,
όταν θα γίνει η γραφίδα αφορμή
να ανθίσουνε στον ουρανό για χάρη Της και πάλι οι γαζίες .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.