Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Στο απροσμέτρητο γαλάζιο, Έλυα Βερυκίου, από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης

Πέρασαν σύννεφα κι έμεινε ο χρόνος μας, κατάφυτο νησί.
Των διαδρομών η ματαιότητα, στυφή αρμύρα,
ρόγχος τρικυμισμένης θάλασσας.
Μικρές οι σιωπές που αισθανθήκαμε,
έμοιαζε άλλωστε ατέλειωτη η έρημος της λήθης .
Κι αν στάθηκε εμπόδιο ο θόρυβος ο εκκωφαντικός
με τον οποίο γύρω μας κατέρρεαν οι βράχοι,
προλάβαμε.
Δακρύσαμε λίγο,
γιατί παρόλα αυτά αγαπήσαμε πολύ.

Τί να κρατήσει η μνήμη ;
Στις 24 Αυγούστου η ελπίδα, ένα πανηγύρι παιδικό *
κι ο ασπασμός στα πόδια,
συνάντηση με την αγιότητα,
κύμα βαθύ της τρυφερότητας.

Είδες λοιπόν ;
Μέσα στον πόνο, μόλις ομολογήσουμε το φως,
παίρνουμε δύναμη για να αφεθούμε οριστικά
                               στο απροσμέτρητο γαλάζιο της γαλήνης.

* ανακομιδή λειψάνου Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.