Γαλάζιος άνεμος

Μιλούσε μέσα μας ένας γαλάζιος άνεμος τις νύχτες
και η ζωή μας, δάσος φωτισμένο κάτω από τα αστέρια.
Με το φτερό του κύκνου αναχωρούν της ευτυχίας οι στιγμές.
Ποθούμε σφιχτά να τις κρατήσουμε,
όπως αγκαλιάζει το νερό τα βότσαλα.

Μα είναι το πεπρωμένο, που χαράζει ανεξίτηλα τα ίχνη του
στου χρόνου μας τις όχθες.
Παρ΄όλα αυτά, δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε
εκείνη την ασίγαστη επιθυμία για φυγή,
τη δίψα την ακόρεστη να μεταλάβει η ψυχή
στου ουρανού τους καταρράκτες.

Μην σταματάς λοιπόν να ελπίζεις.
Είναι οι λέξεις μας μία μυστική ανάγκη για στοργή,
σφυγμός που αδημονεί στο άπειρο να ακουσθεί,
και τα όνειρά μας πάντα εδώ,
λάμψεις γαλαζοπράσινες που τρέμουν στο βάθος του ορίζοντα.