Μύρα και αφοσίωση, από τις Ανταύγειες της Χάρης

Όρθρος βαθύς και σιωπηλός .
Και η τρυφή μας, αυτό το φως της αυγής,
που ακουμπά γλυκά στα φυλλώματα .
Κι αν δεν αγγίξαμε το αιώνιο,
τουλάχιστον το αναζητήσαμε,
ελάφια διψασμένα στης λίμνη της ατέρμονης ωραιότητας .
Οι λέξεις μας,
του νου γαλάζια νούφαρα, που πλέουν σιωπηλά .
Η προσοχή, μία ανατολή υπέρλαμπρη,
ο τρόπος ο άρρητος να γίνουν μουσική τα νοήματα .
Η αφοσίωση στο άκτιστο, δύσβατος δρόμος .
Κάποτε όμως θα μας κυκλώσει αυτό το φως .
Στα βήματά μας ίριδες .
Στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή μύρα κι ασήμι,
υπομονή κι ελπίδα .
Μαζί κι ένα μούδιασμα στα χείλη .
Η υπόσχεση,
το πανηγύρι της άδολης αγάπης .