Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Νύμφη ( της Αγίας Αικατερίνης ), από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης, Έλυα Βερυκίου )

Λάμπουν στον ήλιο τα σχίνα κι οι σχιστόλιθοι .
Του Νοεμβρίου όμως τα κυκλάμινα, κατακόκκινα, σιωπούν.
Έχει τους τρόπους της η άσκηση να θέλξει την ψυχή .
Το δαχτυλίδι της μνηστείας, ασημένιο και η λάρνακα, χρυσή .
Θα περιμένουμε να στάξουν δώρα στα χέρια οι οικτιρμοί  μετά από τον τροχό .
Αφού έχουν μεριμνήσει ήδη οι άγγελοι για το σώμα.
Πάλλεται το όρος από ελπίδα,
φάρος που δείχνει την ανατολή .
Θα επανέλθει ο νους,
κρίνα θα ανθίσουν στην καρδιά.
Μόνο να κλείσουμε τα μάτια
και η θλίψη γίνεται ιστίο μακρινό .

Νύμφη που άγγιξες το φως και τόσο πόνεσες γι΄αυτό,
χάρισε λίγη αγάπη,
να γίνουν οι ικεσίες μας χαράς κραυγές,
ανάσες μικρές πορφυρωμένες,
        το δειλινό θροΐσματα από σύννεφα .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.