Κι είναι ο παλμός μου γλάρος, που φτερουγίζει τρυφερά γύρω απ΄την αναπνοή σου.
Καθώς στις φλέβες μου κυλά αδιάκοπα το φως σου,
ανασκιρτώ ολόκληρη στο ανάκρουσμα της μουσικής σου.
Η αγάπη σου ένα πλοίο, που διασχίζει αργά και αθόρυβα τον χρόνο,
τα δάχτυλά μου να ψηλαφούν μες στο σκοτάδι την φεγγοβολή σου.
Έτσι επιπλέουν τις νύχτες οι ψυχές αγγελικά ανάμεσα σε χρώματα και φώτα.
Μίλησέ μου, να αισθανθώ πως με θωπεύει η σιωπή σου.
Κι όταν η θάλασσά σου απλώνεται μπροστά μου,
θα παραμένω πλάι το γαληνό σου ακρωτήρι.
Γιατί κάθε φορά που ποθώ να εγκαταλείψω εκείνο το φθαρμένο σώμα,
οι ψίθυροί σου οι γαλάζιοι μ΄αγκαλιάζουν απαλά,
ταξίδι δίχως τελειωμό στου ουρανού το δώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.