Αδιάκοπος ο αγώνας, μα το έπαθλο προβάλλει, άστρο στον ορίζοντα.
Οι λογισμοί λύγισαν, μίσχοι κάτω από τη βροχή.
Τώρα που ατενίζουμε τη δύση της οδύνης,
η αγάπη φέγγει απρόσμενα, δοξαστικά,
κρίνο χρυσό μέσα στης μοναξιάς το έρεβος.
Τα δάκρυα, ρόδινος δρόμος προς το φως
και ο τοίχος ευωδιάζει για χάρη μας γαλάζιο και Ανάσταση.
Θα ζήσουμε.
Ευτυχώς στης καρδιάς τη σύναξη είναι πάντα
περισσότεροι οι άγγελοι από τις ανάσες.
